Wprowadzenie

Wprowadzenie

Każdy zbiornik ma własne, specyficzne warunki, dlatego zabiegi rekultywacji powinny być dostosowane do specyfiki akwenu oraz pierwotnej roli zbiornika. Dotychczas stosowane sposoby rekultywacji zbiorników wodnych opierają się głównie na metodach mechanicznych i chemicznych. Obydwa rodzaje nie są obojętne dla przyrody – powodują nadmierną ingerencję w środowisko naturalne. Dlatego działania naprawcze powinny być przeprowadzane w taki sposób, żeby wspomagać naturalne procesy zachodzące w ekosystemie. Ingerencja człowieka w procesy zachodzące w środowisku, jak i jego strukturę powinna zostać ograniczona do minimum.

Analiza obecnie znanych technik oczyszczania środowiska wodnego, pozwala na wysunięcie następujących wniosków:

• Dotychczas stosowane metody polegają jedynie na łagodzeniu negatywnych skutków zanieczyszczenia wody. Nie usuwają one przyczyn zaburzenia równowagi chemicznej w zbiorniku wodnym.
• Metody mechaniczne i chemiczne znacznie ingerują w przyrodniczą strukturę zbiornika.
• Każda metoda pozwala na osiągnięcie jednego czy dwóch efektów, co jest niewystarczające, gdy weźmie się pod uwagę skomplikowanie i różnorodność środowiska wodnego. Oznacza to, że znane sposoby rekultywacji rozwiązują tylko część problemów występujących w zbiorniku.
• Osiągane efekty są krótkotrwałe. Wynika to z punktu poprzedniego.
• Opisywane metody mechaniczne i chemiczne są mało uniwersalne.